Materia Futura

Een Nieuwe Visie op Materialen

Materia Futura is een zintuiglijk gestuurd ontwerponderzoeksproject dat de toekomst van duurzame materialen verkent door een samensmelting van natuur, technologie en ambacht. Het reageert op een belangrijke spanning binnen biodesign: de kloof tussen de levendige esthetiek van digitale cultuur en de vaak gedempte uitstraling van biomaterialen. Met gebruik van felle kleuren, iriserende effecten en experimentele vormen daagt het project de notie uit dat duurzaamheid er rauw of minimalistisch moet uitzien. Door fysieke bioplastics te vertalen naar tastbare digitale ervaringen biedt Materia Futura het publiek een nieuwe manier om biogebaseerde materialen te zien, voelen en ervaren.

Tastbare Verkenningen

De kern van Materia Futura is een hands-on, iteratief proces van materiaalexperimentatie, gedreven door nieuwsgierigheid, esthetisch onderzoek en circulaire, regeneratieve principes. Met natuurlijke biopolymeren zoals agar, alginaat en gelatine verkent het team kleur, textuur en vorm om materialen te creëren die fonkelen, gloeien en de zintuigen prikkelen.

Door middel van lasertechnieken worden materialen zoals pailletten uitgesneden. Daarnaast zijn er experimenten uitgevoerd met gegraveerde moiré-patronen, en holografische afwerkingen vergroten de visuele en tactiele rijkdom van biomaterialen. Dit toont aan hoe duurzaamheid ook emotioneel en zintuiglijk meeslepend kan zijn.

Uitgebreide Realiteit

De verkenning van Materia Futura strekt zich uit voorbij het fysieke domein naar extended reality (XR). In samenwerking met XR-designer Paulina Martina worden biomateriaalmonsters vertaald naar digitale formaten, waarbij tastbaarheid, kleur en oppervlaktekwaliteiten behouden en opnieuw verbeeld worden in meeslepende virtuele omgevingen. Als onderdeel van het project zijn augmented reality (AR)-ervaringen ontwikkeld waarin digitale materialiteit tot leven komt, die de fysieke materialen aanvullen en de tentoonstelling uitbreiden met een interactieve laag. Via deze ervaringen kan het publiek op een speelse en meeslepende manier met de materialen omgaan, door ze in hun eigen omgeving te projecteren. Deze digitale dimensie fungeert niet alleen als visualisatie of documentatie, maar ook als een creatief medium, dat nieuwe mogelijkheden opent voor het ontwerpen, ervaren en delen van duurzame materialen.