TAKEN FOR A BAT SPACE

Een schuilplaats

Van gemonitorde bomen tot verdwijnende gebouwen, het project luistert naar wat ongehoord is: ultrasone netwerken, betwiste habitats en de verhalen van degenen die, net als vleermuizen, door de nacht navigeren, nesten bouwen en zich verzetten tegen verdwijning. De schuilplaats wordt een toevluchtsoord voor de kunstenaars en het publiek. Het is een ruimte van verzet tegen het verdwijnen van culturele ruimtes in Eindhoven.
Het project wordt collectief ter plaatse opgebouwd, op basis van een reeks werken die door leden van het collectief zijn gemaakt. Ter plaatse bekijken ze hun werk opnieuw door de lens van een vleermuis: van de huisvestingscrisis, netwerken buiten het menselijke gehoorsspectrum, tot tegencultuur en communicatie binnen het land.
Collectief wandelen, waarnemen en veldwerk gaan vooraf aan het werk ter plaatse. Ze dienen als basis voor de collectieve vertelling. Geluidsinstallaties, performances en beelden komen tot leven in de schuilplaats, gevormd door veldopnames van vleermuizen, live composities en gezamenlijke verhalen.

Vleermuizen uitnodigen

Vleermuizen leven tussen landelijke en stedelijke gebieden, ze zijn getuige van de interacties en breuken binnen het land. Ze ontmoeten de inwoners van steden, horen hun voetstappen, vliegen boven landbouwvelden en jagen op bewaakte bomen. Vleermuizen hebben oude gebouwen nodig, met bakstenen en afgesloten ruimtes waar ze zich kunnen verstoppen en niet gestoord worden.
Ze zijn bedreigd en worden beschermd, maar gemeenten blijven gebouwen slopen om nieuwe te bouwen. Vleermuizen gaven ons hoop op verzet tegen vernietiging, beschermd door wetgeving, hun voortbestaan verdedigt ruimtes voor culturele creatie. Toch zijn we niet beleefd tegen hen: we schijnen met licht waar roofdieren zouden moeten slapen, we laten muren trillen waar hun kwetsbare huizen zijn gebouwd.
Vleermuizen zien door middel van geluid, ze echoën, ze brengen het onzichtbare in kaart en navigeren door de nacht met behulp van tast en trillingen. Hoe kunnen we creëren met andere zintuigen in gedachten? Vleermuizen vragen niet om welkom te zijn. Net als zij zoeken we een schuilplaats waar we kunnen voelen, spreken en terugkeren. Hen uitnodigen is vechten voor het recht om te blijven en te creëren.