Het project nodigt bezoekers uit om hun relatie met water te verkennen via drie onderling verbonden installaties die ambacht, participatieve ervaringen en verhalen combineren. Het werk probeert ruimte te openen voor reflectie op water als zowel hulpbron als metgezel.
Ontmoeting met Water
Dit project herinterpreteert traditionele Catalaanse gebruiksvoorwerpen die vroeger werden gebruikt om water gemeenschappelijk te drinken en te delen, en nodigt uit tot een diepere reflectie op onze relatie met water, voorbij zijn rol als loutere hulpbron. In samenwerking met de lokale keramist Didi Heras werden de tien keramische stukken mede-gecreëerd met water uit verschillende bronnen, waarbij elke bron de uiteindelijke vorm van het object bepaalde. In het hart van de installatie bevindt zich een waterreactieve doek: wanneer de vaten collectief worden geactiveerd, onthult deze geleidelijk verborgen visueel onderzoek naar historische Catalaanse objecten die met water verband houden. Zo herleeft het project de gemeenschappelijke gebaren van het gebruiken, bewaren en vieren van water, en verbindt het voorouderlijke tradities met hedendaags milieubewustzijn.
Water Eigen Maken
Dit project is gebaseerd op het verhaal van een dorp in Litouwen met de naam “een plek bij de bron”. Het verhaal volgt verschillende waterbronnen die in de loop der tijd zijn gebruikt – van de bron, tot waterputten, tot kranen – en de verschillende soorten verbindingen met water die daaruit voortvloeien, zowel praktisch als spiritueel.
De installatie bevat een kleien waterput die bezoekers tijdens de performance mogen uitgraven, ze kunnen luisteren naar een archaïsch Baltisch lied opgedragen aan het Water, en een videowerk bekijken dat het dorp documenteert. De grens tussen het aardse – het graven naar water – en het spirituele – dagelijkse meditatie – vervaagt. De installatie nodigt uit om water opnieuw “eigen te maken”, met een kritische en helende blik op het onderscheid tussen privé en persoonlijk
Luisteren naar Water
Het derde deel benadert water als verhalenverteller, als belichaming van handelingen, toestanden en relaties, in plaats van als een uniforme substantie of hulpbron. In al haar vloeibaarheid vervult water de rollen die wij eraan toekennen. Hoe kunnen we het dan beschouwen als een gelaagd medium van verbinding? Dit deel beoogt empathie op te wekken met water, en via water, met de rest van de levende wereld die ermee in interactie staat. Via textielstukken, pigmentexperimenten en een participatief “Waterlab” zijn bezoekers getuige van hoe water verhalen vormt. Terwijl het door verborgen kleuren stroomt, ontstaan er steeds veranderende patronen die een poëtische ruimte bieden om na te denken over vloeibaarheid en poreusheid als een manier van zijn.