The Alien Between Us: Intimacy Through Biofeedback

Intimiteit Op Afstand

Dit werk opent een ruimte waarin gewone sociale rollen en verwachtingen vervagen. Deelnemers kunnen hier verbinden via aanraking en gevoel, los van identiteit of uiterlijk. De installatie bestaat uit twee identieke stations, een paar meter van elkaar, elk met een tweelingsculptuur. Twee bezoekers komen van tegenovergestelde kanten en ontdekken de sculpturen zonder elkaar te zien. De sculpturen zenden live fysiologische data uit, zoals hartslag en ademhaling, waardoor een feedbackloop ontstaat waarin de deelnemers elkaars staat in realtime kunnen voelen en erop kunnen reageren. Door de fysieke scheiding maar tegelijkertijd de verbinding van hun lichamen via technologie, nodigt het werk uit om intimiteit op een nieuwe manier te ervaren. Bijvoorbeeld: via resonantie en empathie, voorbij taal en aangeleerd gedrag.

Empathie en Verdedigingsmechanismen

De sculpturen doen denken aan vreemde levende wezens. Denk daarbij aan deels orgaan, deels foetus, deels buitenaards wezen. De bezoekers kunnen de sculptuur vasthouden. Wanneer een bezoeker in nabijheid komt, ademen en pulseren ze mee in het ritme van het lichaam van de andere deelnemer. Door de sculpturen aan te raken, beïnvloeden bezoekers elkaar en reageren ze op elkaar, terwijl de sculpturen tekenen van opwinding, stress of ontspanning laten zien.
Op symbolisch niveau vertegenwoordigen de kunstwerken de 'Ander' – niet alleen de andere persoon, maar ook een herinnering dat we altijd met elkaar verbonden zijn en elkaars leven voortdurend beïnvloeden. Deze verbondenheid brengt verantwoordelijkheid met zich mee, of die nu vrijwillig wordt aangenomen of wordt opgelegd. Gedraagt een deelnemer zich misbruikend, dan zullen de sculpturen zichzelf verdedigen. Zo nodigt het werk uit tot verantwoordelijkheid en roept het bezoekers op om elkaar en de sculpturen die hun ontmoeting bemiddelen met empathie te behandelen. Bijvoorbeeld: door zachte interactie, maar ook door de gevolgen te ervaren wanneer grenzen te ver worden opgerekt.

Lichamen als Interfaces

Dit project onderzoekt welke rol technologie kan spelen in onze behoefte aan fysieke verbinding. Kunnen machines krachtige hulpmiddelen zijn die ons iets leren over onszelf zoals verlangens, en kat het helpen onze grenzen te uiten?

Hier is technologie de 'alien' tussen ons, een vreemde aanwezigheid die zowel scheidt als verbindt. De sculpturen zijn niet zomaar interfaces, maar lichamen op zich met kunstmatige organen en huiden die aanraking uitnodigen. Ze vasthouden kan net zo instinctief aanvoelen als een kind wiegen of een dier strelen. Door de onzekerheid en ambiguïteit van deze interacties te omarmen, opent het werk nieuwe manieren van samen zijn, waarin technologie ons kan helpen om bewustere keuzes te maken.