Vlees Bewust

"Ik wil een haas schieten"

Deze gedachte kwam op een doordeweekse, doodgewone dag bij mij op. En het was meer dan zomaar een opwelling, ik voelde dat ik echt heel graag zelf een dier zou willen bereiden tot vlees.
De oprechtheid van mijn wens verbaasde mij, ik at al jaren geen vlees meer en ben altijd dol op dieren geweest. Waarom wilde ik dan een haas schieten, villen, bereiden en opeten? Met deze vraag begon ik mijn onderzoek naar de essentie van vlees eten.

In mijn werk ga ik dieper in op de tweestrijd tussen het genot van vlees eten, en de bloederige waarheid die daarachter schuil gaat. Het meeste vlees wat we eten, komt uit een plastic verpakking of wordt ons kant en klaar geserveerd. We weten grotendeels wel hoe ons vlees geproduceerd wordt, maar liever sluiten we er onze ogen voor. Laat staan dat we onze eigen handen eraan vuil zouden maken.

Van haas naar wandkleed

Als onderzoek wilde ik het volledige proces van dier tot vlees ondervinden.

Het zelf schieten van het beest bleek onmogelijk om op legale wijze binnen een jaar te kunnen bereiken. Ook het aanschaffen van een hele haas, was niet meer zo vanzelfsprekend.
Samen met een chef reed ik naar de groothandel voor wild vlees. Daar had hij via een contact toch twee hazen voor me weten te regelen. In zijn werkschuur liet hij me zien hoe je de huid van de haas stroopt en vilde ik zelf het tweede dier. In de keuken maakten we het af door de organen te verwijderen en het eetbare vlees van het lichaam te snijden. Zo ging ik naar huis met vier stukken rug en zes voor- en achterpoten.
Een maand later bakte ik de ruggen en at ik een maaltijd van zachte aardappelpuree, gekarameliseerde wortelen en mijn eigen bereide hazenbiefstuk.

Als maker werk ik graag met textielen materialen, daarom vertaalde ik mijn onderzoek tot een wandkleed. Zo hoop ik de kijker aan het denken te zetten over hun eigen relatie tot vlees eten.

Vlees Bewust is een lopend project en de haas is hierin een eerste uiting van een reeks wandkleden over ongewoon vlees.