a fired forest

De alchemie

De glasoven is een plek waar materie wordt afgebroken en opnieuw gevormd. Wanneer ik de planten in de oven verhit, offer ik ze aan het vuur. Het transformeert ze en laat alleen hun afdrukken achter. De planten die ik gebruik, zijn niet alleen materialen; ze zijn getuigen. Elke blad, elke stengel draagt de herinneringen van het land – de seizoenen, de strijd, de langzame aanpassing aan een opwarmende wereld.
De Veluwe, net als vele ecosystemen, is aan het veranderen. De branden die vroeger zelden kwamen, komen nu vaker voor. Stijgende temperaturen en droogtes hebben de bossen omgezet in brandbare luciferdoosjes. En het vuur, ooit een natuurlijke kracht van vernieuwing, woedt nu met onnatuurlijke frequentie, verbrande stammen en as achter zich latend.
En toch, het leven gaat door. De as is vruchtbaar. De zaden wachten onder de grond. Het bos groeit weer aan.

Transformatie

Hier staat een muur van glas, waarbij elk paneel een raam is naar een verwoeste wereld. De planten, ooit levend, lijken nu in een onbepaalde tijd te bestaan: noch volledig vernietigd, noch gespaard. De schoonheid van deze werken mag niet afleiden van hun boodschap: dat we leven in een tijd van transitie, waarin de oude manieren van bestaan niet meer houdbaar zijn. De branden gaan komen en ze zullen hun sporen nalaten. Maar wat erna komt, is aan ons.
Wanneer je voor deze werken staat, hoop ik dat je een bos ziet branden. Ik hoop dat je de as ziet neerdalen. En vooral hoop ik dat je de zaden ziet wachten onder de grond, klaar om te groeien wanneer de brand voorbij is. En als we goed kijken, kunnen de planten ons misschien leren hoe we kunnen leven in de verwoestende hitte van de verandering.