Schein Allein onderzoekt het gebruik van trompe-l’œil-technieken in productontwerp. Door met deze techniek materialen te imiteren, wordt een gelaagde diepte van betekenis gecreëerd, die nieuwe mogelijkheden voor expressie in productontwerp kan ontsluiten.
Schuim en Non-Schuim
Het gebruik van “non-foam” als meubelfront stelt schuim in staat zijn typische, verborgen context te overstijgen. De absurde hercontextualisering als zichtbaar oppervlak roept de vraag op: Waarom schuim? en laat de toeschouwer achter met: Waarom niet? Dit moment van verstoring vestigt de aandacht op zijn niet-materialiteit. Schuim wordt een symbool van de buitensporige maar vaak onzichtbare consumptie van plastic in het hedendaagse leven. Zijn ruwe, onbewerkte verschijning in een functioneel object daagt de normen van materiaalgebruik uit en treedt naar voren als kritiek op de alomtegenwoordigheid van plastic. Trompe-l’œil biedt, door afstand te creëren tussen materiaal en perceptie, een manier om deze kritiek via design te verwoorden.