![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/bbb_1759156108_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/bbb_1759156108_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/bbb_1759156108_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/bbb_1759156108_680x.jpg"
})
In The Transparency Society waarschuwt Byung-Chul Han ons dat de obsessie met openheid in de hedendaagse cultuur niet leidt tot een dieper begrip, maar tot een verlies van diepgang, mysterie en vertrouwen. Van Abbehuis toont de spanning tussen wat zichtbaar is, en wat net buiten bereik blijft.
THE BOUNDARIES OF SIGHT
Een kind dat voor een boekenplank staat, kan alleen bij de onderste plank. De andere planken zijn zichtbaar, maar onbereikbaar. Dit eenvoudige moment schetst een beeld voor hoe perceptie wordt bepaald door lichaamsgrootte, aangeleerd gedrag en hiërarchie in verschillende ruimtes. In de ruimtes van het Van Abbehuis wordt aangetoond hoe onze kijk op de wereld niet alleen optisch is, maar fundamenteel wordt gevormd door onze fysieke oriëntatie, sociale normen en architecturale structuren.
Édouard Glissant pleit voor ‘het recht op ondoorzichtigheid’, en stelt dat niet alles volledig kenbaar hoeft te zijn om van waarde te zijn. Op dezelfde manier waarschuwt Byung-Chul Han in The Transparency Society dat de obsessie met zichtbaarheid en openheid in de hedendaagse cultuur niet leidt tot begrip, maar juist tot een verlies van mysterie en vertrouwen. Zichtbaarheid wordt controle; transparantie wordt geweld. De spanning tussen wat we zien, en wat net buiten bereik wordt in dit project een impuls voor verzet tegen toegankelijkheid en de – veronderstelde - neutraliteit van ruimte.
