Dream Big

De wezens in Dream Big bestaan in de ruimte tussen het unheimische en het vertrouwde en roepen iets op dat zowel vreemd als herkenbaar is. Ze ontstaan uit een plek in mijzelf en belichamen eigenschappen die ik instinctief afwijs of waar ik ongemak bij voel in mensen die dichtbij mij staan. Door deze geïnternaliseerde gevoelens vorm te geven, manifesteren de wezens kwaliteiten die tegelijk afstotend en magnetisch, walgelijk maar empathisch, grotesk maar teder zijn. Hun overdreven, gezwollen of vervormde kenmerken dragen sporen van wat normaal gesproken wordt onderdrukt of ongewenst is, waardoor een spanning ontstaat tussen herkenning en afwijzing. Op deze manier onderzoekt het werk de psychologie van projectie: aspecten van anderen die ongemak oproepen weerspiegelen vaak wat we zelf in ons dragen. Door deze wezens te ontmoeten, worden bezoekers uitgenodigd instinctieve oordelen te confronteren, de wisselwerking tussen aantrekking en afstoting te verkennen en na te denken over empathie, schaamte en zelfherkenning. Uiteindelijk opent het project een ruimte waarin het ongewenste erkend, gezien en begrepen kan worden door de aanwezigheid van deze hybride wezens.

Intrusieve dromen ontstaan vaak in momenten waarin verlangen en taboeachtige scenario’s samenkomen, waardoor gedachten en beelden ontstaan die zowel aantrekkelijk als moreel uitdagend zijn. Voor mensen met OCD kunnen deze onvrijwillige dromen en gedachten schuldgevoel oproepen, waardoor ze hun eigen moraliteit in twijfel trekken. In Dream Big zijn de wezens geïnspireerd door deze indringendheid, met texturen en vormen die vreemd, afstotend en soms op de een of andere manier aantrekkelijk zijn. Ze belichamen de spanning van intrusieve ervaringen—tegelijk aantrekkelijk en ongemakkelijk, onheimisch maar vertrouwd. Het project onderzoekt hoe een wezen dat in zo’n intrusieve droom bestaat, kan omgaan met de schuld die verbonden is aan zijn aanwezigheid. In Dream Big wordt deze spanning benaderd door acceptatie: door de indringendheid zelf te erkennen, kunnen de wezens—en de ervaringen die ze vertegenwoordigen—volledig bestaan, en ontstaat ruimte voor zelfherkenning, zelfcompassie en zelfliefde, zelfs binnen wat traditioneel als ongewenst of beschamend wordt gezien.