Cherries

Fase 1: Bevroren

Bevroren belichaamt de eerste fase van vrouwelijke transformatie — het moment waarop een vrouw zich bevroren voelt in de beslissing om wel of geen kind te krijgen. Het is een ongemakkelijke staat, die tegelijk vol keuze en juist keuzeloos aanvoelt. Hormonale anticonceptie, de beslissing om wel of geen seks te hebben — elke keuze laat sporen na in het lichaam.

De sculpturale stoel Bevroren maakt deze spanning tastbaar. De vorm roept het beeld op van bevroren vlees, een lichaam gevangen tussen verlangen en controle. Wie gaat zitten, ervaart zowel ongemak als een soort massage — een fysieke weerspiegeling van de innerlijke tegenstrijdigheid.

Het werk nodigt vooral mannen uit om dit te ervaren: de lichamelijke paradox van de “babyvraag.”

Fase 2: Bruidsstoeltje

Bruidsstoeltje verbeeldt de tweede fase van vrouwelijke transformatie — het moment waarop het verlangen naar verbinding en zekerheid omslaat in de vorm van het huwelijk. De witte tule en fragiele materialen verwijzen naar romantiek en zuiverheid, maar ook naar verstikking en breekbaarheid.

De stoel lijkt uitnodigend, bijna lieflijk, maar bij nader inzien is zij te kwetsbaar om op te steunen, letterlijk wankelend. Ze stelt vragen over wat er van een vrouw verwacht wordt binnen het ritueel van het huwelijk: over overgave, aanpassing en het verlies van individuele ruimte.

Bruidsstoeltje is zowel eerbetoon als ontleding — een moment tussen droom en werkelijkheid, waarin schoonheid en beperking samenvallen.

De vorm is ontworpen voor een taille en heupen, en daarom extra interessant voor mannen om in te zitten.

Fase 3: Baarmoeder kinderstoel

Baarmoeder kinderstoel vormt de derde fase van vrouwelijke transformatie — het moment na de geboorte, wanneer de vrouw verandert van geliefde in moeder. De stoel is opgebouwd uit resten van een kinderstoeltje, omwikkeld met panty’s en zachte materialen: huidachtig, maar vermoeid.

In deze fase verliest seksualiteit haar oorspronkelijke functie; verlangen maakt plaats voor zorg, voor het lichaam van een ander. De vrouw wordt ruimte — letterlijk en figuurlijk — waarin iets anders leeft.

Baarmoederstoel toont de vermenging van tederheid en uitputting, van liefde en verlies van zelf. Een sculptuur over het lichaam als huis, dat tegelijk koestert en opsluit. Je kunt op eigen risico proberen je kind erin te laten zitten — een zachte, ongemakkelijke echo van de oorspronkelijke geborgenheid. Het zal niet comfortabel zijn voor het kind.