![]({
"default": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/p1600303-1_1760608402_1800x1010.jpg",
"tablet-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/p1600303-1_1760608402_1280x720.jpg",
"tablet-small": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/p1600303-1_1760608402_968x544.jpg",
"phone-wide": "https://ddw.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com/thumbs/p1600303-1_1760608402_680x.jpg"
})
Louise Cremers maakt textielwerken die op ambigue wijze balanceren tussen het oproepen van kwetsbare lichamen en beschermende omhulsels, wat de fluĂŻde grenzen tussen binnen en buiten benadrukt. Haar werk reflecteert op kwetsbaarheid en legt de nadruk op het belang van zachtheid en zorg.
Tussen lichamen en omhulsels voor lichamen
“Paincoats & Mantelzorgers” presenteert een ensemble van textielwerken die reflecteren op kwetsbaarheid (van mensen, andere organismen, de aarde) en het belang van zorg benadrukken. Ze ontstaan vanuit de ervaring van het bewonen van een lichaam dat tegelijkertijd zorgend is en zorg nodig heeft.
Vragen kunnen rijzen over de ervaring van pijn of ongemak – wat wordt vaak verborgen gehouden? – en over de daad van zorg – wie zorgt voor wie binnen het systeem waarin we leven?
De werken zijn ambigu: ze evoceren zowel rommelige, hobbelige, kwetsbare lichamen als absorberende, onhandige, beschermende omhulsels. Ze bestaan uit gevilte, lokaal verzamelde wol, wollen koorden en andere materialen. Werken met organisch materiaal impliceert nadenken over cycli van leven en dood, en benadrukt concepten als vergankelijkheid en fluĂŻditeit.
Vanuit een interesse in ecologie en een verlangen om te interageren met de meer-dan-menselijke wereld, werden verschillende natuurlijke kleurstoffen onderzocht om kleur toe te voegen aan de wol. Het gebruik van gevonden en restmaterialen kan worden gezien als een daad van "gleaning": het hergebruiken van restanten van kapitalistische productie.
